05 Αυγ Παραγωγή και χρήσεις της σπιρουλίνας
Εδώ και 20 περίπου χρόνια, η Σπειρουλίνα παράγεται ως εμπορικό διατροφικό προϊόν σε πολλά μέρη του κόσμου, κυρίως στην Αμερική στην Αυστραλία και στην Ασία, με καλλιέργεια του μικροφύκους σε μεγάλες υπαίθριες δεξαμενές κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες, ενώ ορισμένες εταιρείες την παράγουν απ’ ευθείας από φυσικές λίμνες. Η σημερινή παραγωγή Σπειρουλίνας παγκοσμίως ξεπερνά τους 3000 τόνους.
Στην Ευρώπη, εμπορική παραγωγή της Σπειρουλίνας σε μεγάλη έκταση έχουμε μόνο στην Ελλάδα και είναι αυτή της εταιρίας ΑΛΓΗ Α.Ε.Γ.Ε. στα Θερμά, Νιγρίτας Σερρών. Εδώ η καλλιέργεια της Σπειρουλίνας γίνεται σε θερμοκήπια, με την κατάλληλη χρήση του πλούσιου σε διοξείδιο του άνθρακα υψηλής θερμοκρασίας γεωθερμικού ρευστού της περιοχής και καθαρού αρτεσιανού υπόγειου ύδατος, μία διαδικασία η οποία αποτελεί μία πρωτοποριακή ιδιωτική επένδυση στον τομέα της Βιοτεχνολογίας τροφίμων πανευρωπαϊκά.
Η Σπειρουλίνα θεωρείται ότι αποτελεί ένα πράσινο εργοστάσιο που μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην αειφόρο ανάπτυξη μιάς χώρας με την οικολογική παραγωγή μίας πληθώρας προϊόντων.
Έτσι, χρησιμοποιείται:
(α) στην ανθρώπινη διατροφή, τόσο αυτούσια αλλά και ως πρόσθετο σε διάφορα είδη τροφίμων (ζυμαρικά, γαλακτοκομικά προϊόντα, χυμούς κλπ.),
(β) ως πρόσθετο σε ζωοτροφές,
(γ) ως πρόσθετο σε καλλυντικά,
(δ) για την παρασκευή βιοδραστικών ενώσεων με φαρμακευτική χρήση (διατροφοφάρμακα-neutraceuticals),
(ε) για την παρασκευή ενώσεων που χρησιμοποιούνται ως αντιδραστήρια στη Βιολογία και την Ιατρική (ένζυμα, φθορίζοντες ιχνηθέτες).
Η ασφάλεια της Σπειρουλίνας ως διατροφικό προϊόν έχει αποδειχθεί τόσο από την κατανάλωση του, εδώ και αιώνες από τους ανθρώπους όσο και από εκτενείς τοξικολογικές μελέτες (**15).
Ως διατροφικό προϊόν, η Σπειρουλίνα μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί τροφή του μέλλοντος αφού η καλλιέργεια μικροφυκών σε θαλασσινό νερό αποτελεί ένα εξελικτικό στάδιο της γεωργίας. Και αυτό γιατί στο προσεχές μέλλον οι παραδοσιακές καλλιέργειες θα συναντήσουν τεράστια προβλήματα λόγω της ελάττωσης της καλλιεργήσιμης γης και της έλλειψης πόσιμου ύδατος για άρδευση. Αντίθετα, για την καλλιέργεια της Σπειρουλίνας δεν απαιτείται παρά μόνο έκταση άγονης γης, όχι κατ’ ανάγκη πόσιμο νερό, ηλιακό φως και διοξείδιο του άνθρακα (με το τρόπο αυτό μειώνεται δραστικά και ένας από τους βασικούς παράγοντες του φαινομένου του θερμοκηπίου).
(**) Παραπομπή στη βιβλιογραφία
