07 Οκτ Ανοσοποιητικό Σύστημα
Η κύρια λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος στους ανθρώπους και τα ζώα είναι η εξουδετέρωση και καταστροφή παθογόνων μικροοργανισμών που εισβάλλουν στον οργανισμό, όπως ιοί, βακτήρια, μύκητες και παράσιτα.
Επιπλέον, το ανοσοποιητικό σύστημα είναι υπεύθυνο για την απομάκρυνση μη φυσιολογικών κυττάρων του ίδιου οργανισμού όπως τα καρκινικά κύτταρα.
Για τους λόγους αυτούς έχουν αναπτυχθεί δύο τύποι ανοσολογικής απόκρισης, η φυσική και η επίκτητη ανοσία.
Η φυσική ή μη-ειδική ανοσολογική απόκριση προκαλείται από ορισμένες μοριακές πρότυπες δομές κοινές σε ολόκληρες τάξεις παθογόνων και δεν αλλάζει όταν ο οργανισμός ξανασυναντήσει το ίδιο αντιγόνο (κυρίως πρωτεΐνες ή πολυσακχαρίτες που προκαλούν την δημιουργία αντισωμάτων).
Οι κύριοι μηχανισμοί της φυσικής ανοσίας περιλαμβάνουν την φαγοκυττάρωση, τη φλεγμονή, την ενεργοποίηση του συμπληρώματος και την επαγωγή κυτταρικού θανάτου.
Οι κύριες κατηγορίες φαγοκυττάρων είναι τα ουδετερόφιλα και τα μακροφάγα κύτταρα.
Τα χημικά μόρια αγγελιοφόροι (πχ. κυτοκίνες) τα οποία παράγονται από αυτά και από άλλα κύτταρα παίζουν βασικό ρόλο στην έναρξη μίας φλεγμονώδους αντίδρασης.
Η θανάτωση καρκινικών κυττάρων ή κυττάρων προσβεβλημένων από ιούς επιτελείται από τα φυσικά κύτταρα δολοφόνους (ΝΚ).
Η επίκτητη ανοσολογική απόκριση είναι εξαιρετικά ειδική για ένα συγκεκριμένο αντιγόνο και γίνεται ισχυρότερη και ταχύτερη με τις επανειλημμένες συναντήσεις με το αντιγόνο αυτό.
Υπεύθυνα για την επίκτητη ανοσία είναι τα λεμφοκύτταρα Β και Τ.
Τα κύτταρα Β παράγουν αντισώματα για την εξουδετέρωση παθογόνων.
Τα κύτταρα Τ που ταξινομούνται σε βοηθητικά κύτταρα Τ και κυτταροτοξικά κύτταρα Τ είναι υπεύθυνα να βοηθούν τα μακροφάγα να εξοντώσουν τους παθογόνους μικροοργανισμούς, και να επάγουν την παραγωγή αντισωμάτων από τα κύτταρα Β (βοηθητικά κύτταρα Τ) καθώς επίσης και για την απ’ευθείας απομάκρυνση μολυσμένων κυττάρων (κυτταροτοξικά κύτταρα Τ).
Αποτελέσματα από πειράματα με ολόκληρη Σπειρουλίνα, εκχυλίσματα Σπειρουλίνας ή συστατικά της (πολυσακχαρίτες, φυκοκυανίνη) in vitro ή in vivo, έδειξαν ότι η Σπειρουλίνα είναι ικανή να διεγείρει μία ποικιλία ανοσο-λειτουργιών συμπεριλαμβανομένων της φαγοκυττάρωσης, της δράσης των φυσικών κυττάρων δολοφόνων, της παραγωγής αντισωμάτων από τα κύτταρα Β, του πολλαπλασιασμού των κυττάρων Τ και της παραγωγής κιτοκινών.
Παρ’ όλη την ικανότητα της να επάγει την παραγωγή προφλεγμονοδών κιτοκινών, η Σπειρουλίνα αποδείχθηκε επίσης ότι παρεμποδίζει τις φλεγμονώδεις αποκρίσεις σε ένα αριθμό ζωικών μοντέλων, συμπεριλαμβανομένων αυτών της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, της κολίτιδας και των διαμεσολαβούμενων από αντισώματα IgE τοπικών και συστημικών αλλεργικών αντιδράσεων.
Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν πιθανόν ότι η Σπειρουλίνα έχει πραγματικές δράσεις ανοσοδιαμόρφωσης αυξάνοντας τις υποβέλτιστες ανοσοαποκρίσεις, ενώ μπορεί να αμβλύνει την υπερδραστικότητα του ανοσοποιητικού συστήματος. (**21, *29, 33). Πρόσφατα αποδείχθηκε (34) ότι η κατανάλωση από άρρενες υγιείς εθελοντές εκχυλίσματος Σπειρουλίνας που περιέχει πολυσακχαρίτες υψηλού Μοριακού Βάρους (Immulina) είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση διάφορων επίκτητων ανοσολογικών αποκρίσεων οι οποίες εξαρτώντο από την ηλικία των εθελοντών. Επιπλέον, σχετικά με την επίδραση της Σπειρουλίνας στην φυσική ανοσολογική απόκριση ανθρώπων έχει αποδειχθεί ότι η κατανάλωση υδατικού εκχυλίσματος από άρρενες υγιείς εθελοντές ενισχύει την φυσική ανοσία, αυξάνοντας την παραγωγή ιντερφερόνης-γ (ΙFN-γ) από τα φυσικά κύτταρα δολοφόνους (*35).
(**) Παραπομπή στη βιβλιογραφία
